Ik ben echt een chronische tekenaar. Ik moet altijd iets doen met mijn handen om ontspannen te blijven. Daarom hou ik altijd een tekenboekje bij me; een boekje die in mijn zak past. Meer heb ik niet nodig om me te vermaken. 

Ik gebruik dit soort boekjes als een manier van mediteren, maar ook als een soort journal; een moments rapportage. Wanneer ik terug kijk door mijn oude boekjes zie ik hoe ik me destijds voelde, als een soort dagboek.

Ik merk dat als ik mijn potlood laat dwalen er snel weer een gezicht of een lichaam op de pagina verschijnen. De menselijke vorm heeft me altijd al aangetrokken; Je kan zoveel zeggen met alleen al een hand of vinger, laat staan een heel persoon.